Nieuwsberichten
Wil je een nieuwsbericht plaatsen, stuur dan een e-mail met de tekst en bij voorkeur met beeldmateriaal naar eitcader.[antispam].@hetgaljoen.com.

Veel dank aan Linda en Karina die deze stamppotvaond organiseerden en ook veel dank aan de koks! Heerlijke stamppot door Galjoeners klaargemaakt, het Botenhuys in mystieke sfeer en spannende verhalen, het werd als vanouds een hele mooie belevenis.

Het verhaal van Frank over de Urker vissers speelt zich af op en om het Botenhuys en bevat bijzondere wetenswaardigheden en is daarom voor alle leden lezenswaardig. Hier volgt het verhaal:

Het verhaal van de Urker vissers

Het is zaterdag 6 november 1992. Ik was met mijn vissersboot op de Vecht aan het vissen op rivierkreeften. Iets wat ik al jaren doe en waar ik ook goed van kan leven. Het was vroeg in de ochtend, nog donker, koud met een stevige wind en regenachtig. Ondanks het vroege tijdstip zag ik al een roeiboot met vier roeiers, met een geel Michelin mannetje als stuur, voortploeteren op de Vecht. Ook niet goed wijs, dacht ik nog. Ik keek ze nog even na totdat ze uit het zicht verdwenen waren en ik weer omringd was met duisternis. Plotsklaps doemde er vanuit het duisternis een vissersboot op. Shit concurrentie, dacht ik nog. Het was de UK 47.

Uit URK??! Vreemd, wat doet die hier? De boot was zelfs met een sleepnet aan het vissen. Iets klopte hier niet. Ik ben diezelfde dag nog naar de lokale autoriteiten gegaan om het een ander na te vragen. Zij konden ook niet verklaren waarom de Urker visser daar aan het vissen was en dan ook nog zonder vergunning!

Na het avondeten had ik nog steeds een onrustig gevoel over dat wat ik die ochtend had gezien. Het zinde mij niet en dus pakte ik mijn fiets om toch een kijkje te gaan nemen bij de Vecht. Ik besloot om een stukje over het Zandpad te gaan fietsen. Ik kwam onderweg niets bijzonders tegen, maar …..toen ik dichter bij het botenhuis kwam zag ik daar aan de overkant een lichtschijnsel. Vreemd dat dit gebouw ’s avonds verlicht was en tot mijn grote verbazing zag ik dat de UK 47 afgemeerd aan het vlot lag!! Terwijl ik voorzichtig dichterbij probeerde te komen werd het mij duidelijk dat de rood-geel geklede clubleden er niet waren. Wel zag ik andere duistere figuren op het vlot rondlopen. Wat deden die daar nou toch?? Zouden ze het botenhuis gebruiken om Nijenrode weer te bevoorraden. Ik kon niet goed zien wat ze aan het doen waren, maar even later gingen de lichten weer uit en omdat ik verder niets meer zag ben ik weer naar huis gefietst.

De volgende dag, ben ik er weer opuit getrokken. Het hele gedoe met die Urker vissers en het botenhuis kon ik niet loslaten. Ik moest er het mijne van weten. Dit keer besloot ik om aan de andere kant van de Vecht te fietsen zodat ik dichter bij het botenhuis kon komen. Er waren weer mensen in het botenhuis en ik besloot om brutaal naar binnen te stappen. Er stonden gedekte tafels. En aan die tafels zaten rode gele roeiers een winterkost te eten. Een man, waarvan later bleek dat het de voorzitter van het rood-geel gezelschap was, kwam naar mij toe. Ik legde hem uit wat ik de avond ervoor had gezien. De aanwezigen lieten hun bestek vallen en luisterden allemaal verbaasd en toch wel geschrokken naar mijn verhaal. Van ontsteltenis liet een van de leden een aardewerken pot vallen. Het was hun donatiepot en tot ieders verbazing vlogen bankbiljetten in het rond.

Hoe kan dat nou. Waar komt al dat geld vandaan? Was dat een donatie en wie had zoveel geld gedoneerd? Dit klopte niet. Zou al dat geld misschien iets te maken hebben met wat ik de avond ervoor had gezien? Terwijl ik nog aan het bijkomen was van zoveel geld wat uit de donatiepot was gerold zag ik ineens dat de politie was binnen gekomen, met met met Neelie Smit Kroes. Waarom was zij erbij en waarom was ze in de boeien geslagen??! Het bleek dat de visserij-inspectie, na mijn telefoontje, de politie op het spoor had gezet. De politie had al een tijdje een vermoeden van drugssmokkel, maar door mijn telefoontje was het ze duidelijk geworden dat het botenhuis en Nijenrode betrokken was bij drugssmokkel. 

Neelie zag er niet uit, ze viel dramatisch op haar knieën en huilde luid. Ze had er enorm spijt van. Ze had geld nodig en omdat het botenhuis maar voor 1 gulden was verkocht, dus was ze op zoek naar een andere geldbron. Tjonge jonge dat dit op de Vecht kon gebeuren, dat had ik nooit kunnen bedenken. Voor mijzelf en de roeivereniging gaf het hele avontuur uiteindelijk nog een mooi resultaat. Ik kreeg een beloning waarmee ik een nieuwe buitenboordmotor voor mijn visserboot kon aanschaffen en uit de drugsvangst kreeg de roeivereniging een nieuwe boot geschonken. Welke naam moest de boot krijgen? De namen van illustere en doorstrapte bewoners van Nijerode waren op. Uiteindelijk werd het Neelie, want die had uiteindelijk deze boot mogelijk gemaakt. Er werd nog lang en met veel plezier met deze boot op de Vecht gevaren.